Anticiperend wonen; het besef ontstaat

Oud wor­den wil­len we alle­maal. We staan er ech­ter niet vaak bij stil hoe we oud wil­len wor­den. Ver­ha­len over anti­ci­pe­rend wonen, deel twee. Ga eerst naar deel 1 > > >

De hui­di­ge woon­ruim­te vol­doet niet meer aan de func­tie-eisen toen de kin­de­ren nog thuis waren. Het is tijd voor iets anders dat past bij de vol­gen­de levens­fa­se.  Ze besef­fen dat ze oud(er) wor­den en wil­len op deze levens­fa­se anticiperen.

‘Om zich heen kij­kend’ de afge­lo­pen jaren zagen ze men­sen die niet gean­ti­ci­peerd had­den op hun ouder wor­den. Ze zagen de nood­gre­pen die opeens aan de wonin­gen uit­ge­voerd wer­den. Moei­lij­ke inbouw van (vast­lo­pen­de) trap­lif­ten, vreem­de aan­pas­sin­gen aan bad­ka­mers en alu­mi­ni­um rol­la­tor­hel­lin­gen bij de voor- en achterdeuren.

Ze merk­ten met het ouder wor­den ook ver­an­de­rin­gen waar­over ze eer­der nog nooit over nage­dacht had­den. Zo zagen ze dat teams die ze decen­nia­lang ieder jaar als tegen­stan­der tegen­kwa­men op de vel­den bij de start van de com­pe­ti­tie opeens niet meer kwa­men opda­gen. Ze besef­ten dat dit hen ook zou overkomen.

Ze zagen leef­tijd­ge­no­ten na het over­lij­den van de part­ner alleen over­blij­ven wonend in een gro­te woning en lazen tege­lij­ker­tijd in de media over een­zaam­heid onder ouderen.

Ze con­sta­teer­den dat met het ouder wor­den er ande­re men­se­lij­ke en daar­aan gekop­pel­de soci­aal maat­schap­pe­lij­ke behoef­ten ont­staan die niet alleen vra­gen om een ande­re woning, maar een ande­re (soci­aal maat­schap­pe­lij­ke) leefomgeving.

‘Om zich heen kij­kend’ zagen ze veel men­sen die met het ouder wor­den vast­hiel­den aan de ‘oude’ woon­si­tu­a­tie.   Dan opeens gebeur­den er onver­wach­te din­gen en ont­stond ‘lap- en stop­werk’ en vreem­de nood­gre­pen om de situ­a­tie toch maar leef­baar te houden.

Het besef ont­staat dat het tijd wordt om ‘in actie te komen’.